Przejdź do głównej zawartości

Moja nowa przyjaciółka Eliza

Obawiałam się trochę tej lektury, pamiętając, że „Zanim wybaczę” – pierwsza część cyklu „Splątane losy”, niezbyt przypadła mi do gustu. No nie chciało zaiskrzyć i już. Ponieważ jednak bardzo lubię i szanuję twórczość Pani Magdy, postanowiłam, że nie dam za wygraną, że moja przyjaźń z autorką, jak to w życiu bywa, może mieć swoje wzloty i upadki, ale należy o nią dbać 😊

Och, było warto! „Pani z wieży” zauroczyła mnie, Eliza stała się mi bardzo bliska, z niepokojem śledziłam jej historię, trzymałam kciuki, żeby udało jej się przetrwać zawieruchę bolszewickiej wojny, żeby dała radę uratować rodzinny majątek i tak po prostu, żeby jej życie ułożyło się tak, jak na to zasługuje. Eliza jest bowiem niezwykłą kobietą, bardzo inteligentną, nie boi się pracy, musi samodzielnie zarządzać całym majątkiem i nie daje sobie w kaszę dmuchać. Jest przy tym osobą bardzo skromną i najzwyczajniej dobrą.
Magda Wala dała mi cudowną opowieść o sile mądrych kobiet, które nie boją się wziąć z losem za bary i osiągnąć to, czego pragną. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak silni/silne jesteśmy, dopóki w naszym życiu nie wydarzy się coś, co zmusi nas, aby ta siła się uaktywniła. Większość z nas doświadczyła tego przynajmniej jeden raz. Dobrze, że nie musimy sprawdzać, jak zachowalibyśmy się w niezwykle trudnych wojennych czasach.
Jeżeli macie ochotę na ciepłą opowieść z historią w tle, z tajemnicami rodzinnymi i legendą, od której włos się jeży na głowie, to myślę, że „Pani z wieży” może być dobrym wyborem.
Tytuł: Pani z wieży
Data premiery: 28.07.2021
Liczba stron: 304



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Młodsza - starsza siostra

Ja wiem, że się powtarzam. Wiem, że to może wyglądać, jakbym się podlizywała autorce, ale ja po prostu nieprzerwanie i bezkrytycznie uwielbiam twórczość Katarzyny Ryrych. Cokolwiek wpada mi w ręce, daje mi tyle radości i przypomina o tym, co w życiu ważne. Dlatego zawsze i wszystkim będę polecać lekturę tego, co wychodzi spod pióra Pani Katarzyny. Z czym spotkamy się w „Wyspie mojej siostry”? Z jakim problemem tym razem autorka nas skonfrontuje? Pippi żyje w świecie trochę innym od tego, który znamy. Kocha kolor niebieski i wszystkie jej ubrania muszę koniecznie być w tym kolorze. Bardzo nie lubi zmian, każda z nich to wielki stres dla Pippi. Jest duża i silna i takie również jest jej serce. Dlaczego, mimo całego dobra, które ją wypełnia, spotyka się z nietolerancją? Bo jest inna, bo urodziła się z zespołem Downa, bo mimo swojego wieku, wzrostu i siły, emocjonalnie jest małym dzieckiem? Ponieważ nie jesteśmy nauczeni, jak żyć z innością? Pippi ma młodszą - starszą siostrę. Mysia – Mary...

Charyzmatyczna trójca

Kiedy wiosną 1863 roku Izabella, Wiesia i Anna spotykają się nad zbiorową mogiłą, w której pochowane są najbliższe im osoby, żadna z nich nie mogła przewidzieć, że od tego czasu przewrotny los nierozerwalnie splecie ścieżki ich życia. Izabella straciła syna, Wiesia brata, a Anna narzeczonego. Każda z nich pochodzi z innych warstw społecznych, dzieli je wszystko, połączyła chęć zemsty na sprawcach brutalnego mordu na najukochańszych. Zemsta prawie się udaje. Prawie, gdyż nagle ze ścigających zmieniają się w ścigane. No i się zaczyna! Akcja jak w feministycznym westernie, dziewczyny, uciekając przed carskimi agentami, przemierzają świat, stając się po drodze mądrzejsze, cwańsze, twardsze. Ale przede wszystkim stają się prawdziwą rodziną, w której można liczyć na siebie nawzajem, gdzie „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. Niech Was nie zwiedzie słodka okładka, te babeczki to nie płoche mimozy, mdlejące na widok krwi, czy oburzające się faktem, że kobieta może nosić spodnie. Ba! Same...

Czasoumilacz

„Ludzie dzielą się na dwie kategorie. Na tych, którzy patrzą przez przednią szybę oraz na tych, którzy zerkają we wsteczne lusterko”. Nicholas Sparks, mistrz romantycznych historii, ani nie zaskakuje, ani nie zniechęca, pisze swoje romantyczne historie i nawet mu to nieźle wychodzi. Kiedy byłam młodsza, zaczytywałam się w jego twórczości, pragnąc takich uniesień, jakie opisywał na kartach swoich powieści. Potem dopadło mnie życie i zaczęłam traktować jego twórczość z przymrużeniem oka, jako odskocznię, relaks dla głowy. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz czytałam jakąkolwiek książkę Sparksa, myśląc więc o tym, co by tu sobie włączyć, aby umilało mi prace domowe i wyciszało przed snem po ciężkim dniu pracy, przeglądając Empik Go, trafiłam na tego audiobooka. To był dobry wybór. Lektura pozwoliła mi odpocząć po pracy, wyłączyć myślenie i pomogła się wyciszyć. Julie ma 25 lat i już zostaje wdową. Mija kilka lat od śmierci męża, kiedy decyduje, że jest gotowa na nowy związek. Zaczyna umawiać ...